ԸՇԽԱՐՔԻ ՏԵՐԸ
Ըլում ա չըլում, մի մարթ, մի կընեկ: Ըտոք շատ սիրավ են ըլում: Շատ ղոչաղ մարթ ա ըլում, ինքն ալ շատ գեղեցիկ: AւրDց երգիրին թաքավերին նման ա ըլւմ: Էթ մարթըթը շատ էր սիրում վերսի քինալը: Հունց վըեր ազադ ա ինում, ծին նստում ա, պատրոնդաշին քցում, քինում: Մեհետ ալ վըրսըտեղ ա կյալիս, տեսնում ա թաքավերին պալատին ըռաչին ժողովուրթը թուփ տDռDծ: ՇBւտ քինում ա շորերը փոխում, թDզD շորեր հաքնում, թաքավերական մի փափաղ ալ տինում կլխին, ծին նստում, քինում պիդա պալատը: Թաքավերին ծառեքը վըեր տեսնում են, վազ են տամ ըռաշկին չոքում, գյուդում են թD թաքավերն ա: Տա ծիյան յեր ա կյալիս, հըրցնում թD` էթ հի՞նչ մեյիդ ա:
Ծառեքը ասում են. - Գյիդացալ ենք, թD տյBւվ ես մեռալ, տիրալ ենք ղութուն միչին, վըեր թաղենք:
Էթ մարթըթ ասում ա. – Տա սոտ մեռալ ա, տարեք մի խոր փոս փորեցեք, քցեցեք մեչը:
Ծառեքը թհենց ալ անում են. տանում են թաքավերին մի խոր փոս քիցում, գյիդDլDվ, թD տա թաքավերը չի: Էթ օրվանից էթ մարթըթ տառնում ա ըտեղիթ թաքավերը: Տա ժողովըրթին լավ ա պահում: Տրաց վեղեր ա տալիս, վըեր BւրDց մհար մշակեն: Ժողովուրթըն ալ ընդանա գոհ են մնում:
Մի օր թազա թաքավերը կընգանը ասում ա. – Տեսնո՞ւմ ես, ա կընեկ, վերսի քինալը մեզ հինչ շինեց: Դե մհեկ ապրի սերտըթ հունց օզում ա: Ըշխարքիս տերը մունք ենք:
1982
Հեքիաթներ
Ասացող՝
Գրիշա Մկրտչյան
Գրառող՝
Արամ Մարգարյան
Վայր/ֆոնդ՝
Գորիսի շրջանի Տանձատափ գյուղ