ԼԱՎ Ա, ՉԷ՞

Մի հարուստ մառթ, ուրան մադար ըխճկան օզում ա տա ուրան նման մի հարուստ տղի։ Մառթ ա քցում ղաթը, վըեր կարան մի լավ մուշտարի ճարեն։ Մի խորամանկ տղա, էթ պանըթ վըեր կլխիյա ընգյում, եր ա կենում, քինում էթ հարուստիթ կոշտը։ Հարուստի ունքամեչը պաց ա ըլում։Փսացուին կանչում ա կոխկը` զրույցի. - Դե պատմի տեսնամ` հի՞նչ ունես, հինչ չունես:-Իրիք հարկանի տոն որ ունենամ, լավ ա չէ՞։-Հինչ խոսկ։-էրկու հարյուր հատ վեխճար, ըստա հի՞նչ կասես։-Տա կարքին հարստութուն ա։-Անտառ, մարքագետին, վարելահողեր, լավ ա չէ՞։-Սքանչելի։-Իրեք խանութ ուրաց ծառաներավը, լավ ա չէ՞։- Ախպե´ր, ալ հարց չօնիմ,ախճիկս քեզ փեշքեշ, երկալ տա´ր, ծեզ հետի ապրեցե´ք:Ըխճկանը փսակում ա էթ տղիթ նհետ, ղարկում ուրանց գյուղը։ Մի քանի օրան եդը ախճիկը հերանց ա կյալիս, սկսում լաց նիլը։Հերն ասում ա․- Հի՞նչ ա պտահալ, խե՞ ըրտասունք ես թափում։-Բա հի՞նչ անեմ, մարթս աղքադի մեկն ա, նա քեզ խափեց, թե` հարուստ եմ։Հարուստը կանչել ա տալիս փեսային և ամոթանք տալիս, թա` խեյես խափալ: Պարզվում ա, վըեր օրվա աղքադն ես։- Հո չեմ ասալ, վըեր ունեմ, ասել եմ` վըեր ունենամ լավ ա չէ՞։Լավա չէ՞, գրառման վայր՝ Գորիսի շրջանի Բարձրավան գյուղ, բանասաց՝ Ռուբեն Հակոբյան, բանահավաք՝ Արամ Մարգարյան, գրառման թվական՝ 1970:

Փսացուին կանչում ա կոխկը` զրույցի. - Դե պատմի տեսնամ` հի՞նչ ունես, հինչ չունես:

-Իրիք հարկանի տոն որ ունենամ, լավ ա չէ՞։

-Հինչ խոսկ։

-էրկու հարյուր հատ վեխճար, ըստա հի՞նչ կասես։

-Տա կարքին հարստութուն ա։

-Անտառ, մարքագետին, վարելահողեր, լավ ա չէ՞։

-Սքանչելի։

-Իրեք խանութ ուրաց ծառաներավը, լավ ա չէ՞։

- Ախպե´ր, ալ հարց չօնիմ,ախճիկս քեզ փեշքեշ, երկալ տա´ր, ծեզ հետի ապրեցե´ք:

Ըխճկանը փսակում ա էթ տղիթ նհետ, ղարկում ուրանց գյուղը։ Մի քանի օրան եդը ախճիկը հերանց ա կյալիս, սկսում լաց նիլը։

Հերն ասում ա․- Հի՞նչ ա պտահալ, խե՞ ըրտասունք ես թափում։

-Բա հի՞նչ անեմ, մարթս աղքադի մեկն ա, նա քեզ խափեց, թե` հարուստ եմ։

Հարուստը կանչել ա տալիս փեսային և ամոթանք տալիս, թա` խեյես խափալ: Պարզվում ա, վըեր օրվա աղքադն ես։

- Հո չեմ ասալ, վըեր ունեմ, ասել եմ` վըեր ունենամ լավ ա չէ՞։

1970

Զվարճապատումներ

Ասացող՝

Ռուբեն Հակոբյան

Գրառող՝

Արամ Մարգարյան

Վայր/ֆոնդ՝

Գորիսի շրջանի Բարձրավան գյուղ