top of page

ԾԱՌԵՐԸ ԵՎ ՀՈՂԸ

Ծառերը փնթփնթացին հողի վրա, ասելով, որ հողը սևացնում է և կեղտի մեջ է պահում իրենց այնքան գեղեցիկ ու մաքուր արմատները: Հողն ավելորդ գլխացավանք է, իրենք առանց հողի լավ էլ կապրեն և ավելի շատ բերք ու բարիք կտան մարդուն: Գտնվեցին որոշակի խելացի ծառեր, որ նման բողոքը անհիմն համարեցին, որ առանց հող իրենք բառացիորեն ապրել չեն կարող: Սակայն անխոհեմները, թողնելով հարուստ հողաշերտը, տեղափոխվեցին սակավահող, ղռերով պատած տարածք և շուտով չորացան:

Մինչև չորանալը, զգալով, որ օրեցօր մաշվում, հյուծվում են, բացականչեցին.

-Տեղն է մեզ, լավ էլ ապրում էինք հարազատ հողում, պետք էլ չլքեինք:

Առակս ցուցանե, որ հարկ չկա բարերարին թերագնահատել:

 

2010

Առակներ

Ասացող՝

Նապոլեոն Մկրտչյան

Գրառող՝

Թամար Հայրապետյան

Վայր/ֆոնդ՝

Գորիս

bottom of page